Angst tijdens de bevalling

Op een zonnige lentedag kom ik bij Elin binnen, Elin gaat moeder worden van haar derde kindje. Naast haar staat haar rots in de branding Jort. Vlak voor mijn komst heeft de verloskundige de vliezen van Elin gebroken, dit heeft zichtbaar zijn weerslag op haar weeën patroon die af en aan elkaar opvolgen."Ik kan dit niet, ik raak ik paniek "roept ze.

Ze ligt op haar rug en heeft de rekken van het ziekenhuisbed stevig vast, ze schopt met haar benen en verzet zich tegen de pijn. "Vind je deze houding fijn" vraag ik Elin , ze geeft aan dit perse te willen. De houding op haar rug geeft haar naar mijn inzicht weinig veiligheid en geborgenheid waardoor ze gespannen is en moeilijk kan loslaten.

Na twee weeën neemt ze het advies om op handen en knieën te gaan met haar armen over het hoofdeinde zodat we haar kunnen steunen en haar rug kunnen masseren waardoor ze ontspant. Jort werpt  zich als ervaren vader op om mee te zuchten. De persfase dient zich snel aan het begeleiden in deze fase is noodzakelijk voor Elin om niet in de angst te schieten terwijl de baring eigenlijk heel soepel verloopt.

Na nog geen tien minuten  persen wordt de kleine Nala geboren, Tussen de benen van Elin door geven we  Nala aan de kersverse moeder en wat is ze opgelucht. De tranen stromen over haar wangen. "Nu is ze er en kan ik zien hoe het met haar gaat" zegt Elin, "al die spanning van de zwangerschap" , "de angst om los te laten dat het goed zou komen heeft me zoveel energie gekost".

Wanneer ik later in de week een nagesprek heb met Elin ben ik nog nieuwsgierig waar de  trigger van haar angst ligt. Elin geeft aan in eerdere zwangerschappen bekend te zijn geweest met post natale depressie  gevoed door slaapgebrek en angstgevoelens en onveiligheid uit de familiaire kring, haar moeder is niet in beeld sinds haar jeugd. Ze is bang dat deze onverwachts op zal duiken en ongewenst deel gaat uitmaken van haar leven.

 Ze heeft bijna alles geblockt, Social media, adresgegevens, telefoonnummers, zelfs haar adresgegevens zijn afgeschermd. Het gevoel geen controle en vrijheid te ervaren laat haar zenuwstelsel steeds aan staan en geeft haar een constant gevoel van alertheid. Voor mij is het een logisch verklaring van; niet kunnen loslaten, voor tijdens en na de bevalling en vallen de puzzelstukjes op zijn plek ook voor Elin, wanneer ik uitleg geef over mijn waarnemingen.

Het is een Trauma eerder opgedaan in haar leven wat ze meeneemt in haar moederschap, een leeuwin die bescherming wil bieden aan haar kleine welpen. Ware liefde die helaas zelf niet meer mag ervaren, we besluiten samen een plan te maken om haar angst te gaan verzachten en een plekje te geven doormiddel van systeem therapie en hypnotherapie. Het trauma kunnen we niet wegnemen maar wel de wijze waarop ze ernaar kijkt. Angst kan vele vormen hebben.

Na het achterhalen van de angel van de pijn ben ik met Elin gestart met systemisch werk. Elin blijkt baad te hebben bij deze vorm van therapie en na  3 sessies heeft ze manieren gevonden om de met de angst om te gaan, ze ervaart ontspanning en kan genieten van haar gezin. Begeleiding na de geboorte is net zo waardevol als daarvoor zo blijkt maar weer!