Trauma na miskraam
Trauma na miskraam
Faya zit tegenover mij, ze is zwanger van haar tweede kindje.Een prachtige buik steekt fier vooruit, ‘Tja zegt ze ik zou moeten genieten maar ik kan nog moeilijk hechten aan het nieuwe kindje in mijn buik. Vorig jaar hebben zij en haar partner met veertien weken hun kleine binkie verloren na een vlokkentest, er was een verdikte nekplooi ontdekt en nader onderzoek was gewenst. Helaas verloor Faya de volgende dag vruchtwater en bleek dat hun kleine mannetje het niet ging redden.
Het verdriet, de rouw en het schuldgevoel nemen Faya soms in de greep. Nu ze zwanger is van haar tweede kindje ervaart ze angst voor de bevallen. Ook zegt ze een trauma na de miskraam te hebben opgelopen. Ze heeft mij benaderd om goed voorbereid te worden op de bevalling en te werken aan het trauma na de miskraam. Ze vind het belangrijk dat dit trauma een plekje krijgt en niet in de weg komt te staan bij de bevalling van haar tweede kindje.
Tijdens de eerst kennismaking met elkaar besteden we aandacht aan het verlies van Bobby. We doen samen een rouwritueel waar we tijdens een meditatie terug gaan naar het verlies, ze ervaart het verdriet en ik begeleidt haar. Ik raak haar lichaam aan op plekken waar ze het verdriet voelt en geef haar zo het vertrouwen en de veiligheid om het gevoel er te laten zijn. Ik breng haar weer terug uit de meditatie, ik geef haar twee kaarsen als symbool voor haar twee kindjes.
Ze is tenslotte al moeder, van een sterrenkindje en het aanstaande kindje in haar buik. Later in de week appt ze mij en heeft ze heeft besloten de kaarsen tijdens de bevalling aan te steken. Een voor haar sterrenbaby en een voor haar aanstaande meisje, voor altijd met elkaar verbonden.
